Zorg, jonge kinderen en imago

Het imago van de zorg bij kinderen; Hebt u (klein)kinderen?

Onze kleinkinderen zijn allemaal jonger dan 6 jaar. Opa, mogen we tv kijken? Uiteindelijk ga je voor een rustig moment overstag. Eerst probeerde ik zelf ook van de relatieve rust te genieten. Maar dan zie je opeens een beeld, een tekenfilm voor kinderen van 3-5 jaar. Wat schetst mijn verbazing…..

Het ging om een tekenfilm. Allerlei grote en kleine rampen. En een soort reddingsteam, wat in actie kwam. Dan weten de kenners wel over welke tekenfilm we het hebben.

Opvallend was dat altijd als eerste een prachtig gekleurde blauwe politieauto in actie kwam. Gevolgd door een stoere brandweerauto in rood met een geel accent. Als laatste in de rij, gevolgd door een roze (!) bolle auto, met twee vilten of pluche ‘oortjes’. Twee filmpjes verder, bleek dat de ‘zuster’ nooit écht in de belangstelling stond. Het waren vooral de politie en de brandweer die het probleem oplosten. Hoe is het mogelijk?

Het imago van de zorg

Al op zeer jonge leeftijd, krijgt een kind van 3-5 jaar de suggestie voorgeschoteld, dat zorg niet echt stoer is. Leuk dat het er is, maar niet écht van essentieel belang. Om over de kleur roze en de pluchen oortjes maar te zwijgen!

Imago-campagnes om het werken in de zorg te promoten, zijn er al jaren. Sommige sectoren spelen daar actief op in en promoten hun activiteiten al op de basisschool. Maar ja, als je tussen de 3 en de 5 jaar veel tekenfilms gezien hebt……..

Tussen 2004 en zeg 2013, hadden we Hyves (een voorloper van Facebook). Wat was het machtig spannend om je vrienden te kunnen opereren. Digitaal een arm amputeren van je beste vriend. En als je heel actief was, kon je als hoogste ‘beloning’ zelfs een keer kijken in een ziekenhuis, een operatiekamer.

De jeugd, de toekomst

U begrijpt, zelf een simpele tekenfilm bekijken, gaat me sinds deze week niet goed af. En dit schrijvende, de huidige campagnes voor kinderen tot zeg 15 jaar, óók niet. Tenminste, ik kom ze nog niet tegen.

Ik kijk uit naar de dag waarop de kinderen thuiskomen na een dag op de basisschool. Met de opmerking; opa, ik ga in de zorg werken! Wat ik nou toch gezien heb…….

Geschreven door Peter Dijkstra. Peter was een groot deel van zijn werkzame leven hoofd P&O én als docent P&O verbonden aan een managementopleiding in de non-profitsector. Peter is sinds 2004 directeur/senior Consultant bij een werving & selectiebureau (Lekz) en is dol op z’n (klein)kinderen…..

 

Nog meer van onze blogs lezen? Klik hier!