25 januari De dag over Werkplezier in de Zorg – Wie het kleine niet eert..

Over Dé Dag (25 januari)  van het werkplezier in de zorg!

Leuk, weer een feestelijke dag erbij! ’t Viel te verwachten. Op 28 november 2021, was er al veel aandacht rond het thema Positief Leiderschap en Waarderend Ontwikkelen in Zorg en Welzijn. Hoe dan? Nou, door waarderend vragen te stellen om beter met elkaar in verbinding te komen. Altijd goed wat ons betreft. Als ik de stukken even wat beter bekijk, dan is het zelfs een Beweging aan het worden, de Werkplezier Beweging!

In de benadering zit veel goeds

Door medewerkers bewuster te maken van hun eigen kracht, voelen ze zich vaak bekwamer en zelfverzekerder. Ook zijn ze dan meer bereid om mee te denken over hoe de beste oplossing er uitziet (Bron: Sigra, positief leiderschap). Vanuit het gezichtspunt van de leidinggevende draait het om deze vraag; hoe kan een medewerker vanuit talenten en bezieling bijdragen aan de organisatie!? Met de focus op wat er al wel werkt. En focussen op waar je enthousiast van wordt. Maar óók focussen op kracht in plaats van negatieve invloeden…..

Mijn eigen loopbaan

Als ik kijk naar mijn eigen loopbaan in de zorgsector (gehandicapten, psychiatrie en ouderenzorg) dan was dit uiteindelijk niet waar ik mijn passie en bezieling vandaan haalde. Al is het tijden terug; ik ken de mensen vaak nog bij hun naam/voornaam. Hun verhalen, de pret die ik met ze samen gemaakt heb. Wat ze deelden, van groot tot klein. Ik zou nog dagen kunnen vertellen. En kan nog spontaan in de lach schieten als ik sommige situaties in mijn herinnering naar boven haal.

Als beginnend broeder in de nachtdienst. Twee vrouwen (psychiatrie, longstay) die midden in de nacht besloten hadden om mij uit te proberen. Broeder, we willen een glaasje warme melk. Of Herman (zelfde longstay-afd) die in een rookwolk een vlammend betoog hield. De échte gekken verbleven niet in de inrichting, maar daarbuiten. Tot een oude man, voorheen slager (toen somatisch en lopend patiënt in een verpleeghuis) die me vroeg of ik een groot mes voor hem had. Hij wilde zijn pantoffels uitsnijden omdat hij last van zijn hiel had, zo bleek even later. Dezelfde man zorgde ’s-nachts ook voor de nodige ophef. Dook in een verkeerd en bezet bed als hij de kans kreeg, of ging langs alle (afd) keukens om te kijken of er nog iets te eten viel……

Ofwel zodra je er een dag van maakt of het onderdeel uit laat maken van een strategische benadering, altijd doen. Maar voor mij is het persoonlijke en menselijke contact met een ‘cliënt’ uiteindelijk altijd de doorslaggevende drijfveer geweest. Wie het kleine niet eert…….

Geschreven door Peter Dijkstra. Peter was een groot deel van zijn werkzame leven hoofd P&O én als docent P&O verbonden aan een managementopleiding in de non-profitsector. Peter is sinds 2004 directeur/senior Consultant bij een werving & selectiebureau (Lekz) en óók in tijden van corona met plezier én geïnspireerd aan het werk!