Samenwerken
Ken je dat spreekwoord? De keten is zo sterk als de zwakste schakel!
Dat geldt óók voor een team. Natuurlijk maakt het wel wat uit in welke organisatie je werkt en wat je werkzaamheden zijn. Voorbeeld; als je met meerdere mensen gelijktijdig op een afdeling werkt, dan is dat natuurlijk anders dan dat je als éénling werkt bij mensen thuis. Maar er zijn overeenkomsten!
Als beginnend hoofd P&O maakte ik jaren terug eens rondje op een afdeling van het verpleeghuis waar ik toen werkte. Opeens viel in een gesprek de opmerking dat het morgen een slechte dag werd. Waarom vroeg ik? Het antwoord was verbluffend. De verzorgende kon aan het dienstrooster zien met wie ze moest werken. Die collega was niet gezellig, de volgende te langzaam en dan zou het ‘allemaal’ op haar terechtkomen…… de beelden vlogen rond! Mijn uitdaging; hoe dit te veranderen?
Het overleg met elkaar, kan hierin een hele belangrijke rol vervullen. Iedereen is leerling geweest, iedereen is ooit eens begonnen. Iedereen is in de loop van de jaren sneller geworden. Of je zit (even) niet goed in je vel en bent er niet met je hoofd bij….
Maar hoe kan je die verschillen tussen mensen tot een gemeenschappelijke en positieve ervaring laten worden? Inderdaad, met elkaar praten, delen, begrip kweken, elkaar leren kennen. Maar hoe doe je dat?
De meeste overlegvormen zijn heel voorspelbaar. Er zijn altijd mensen die het hoogste woord voeren. Een grotere groep laat zich af en toe eens horen. En er zijn altijd mensen die er liever het zwijgen toe doen of maar minimaal lijken bij te dragen. Een leidinggevende of een zelfsturend team maakt nog niet eens zoveel verschil in mijn optiek. De kunst is om iedereen aan het woord te laten. Een hele simpele methode is om heel gestructureerd een rondje te blijven (!) maken. Iedereen te vragen hoe zij/hij erover denkt.
Toen ik deze simpele methode ging gebruiken, viel me op dat de grootste zwijgers, de meest zinvolle opmerkingen maakten. Juist doordat zij zich (moesten laten) lieten horen, leerden de overige teamleden ze kennen. Dat delen, die gemeenschappelijke ‘ervaring’, maakte dat je meer begrip voor elkaar kreeg. En voor elkaars verschillen. Zichtbaar wordt dan óók waar je elkaar kunt versterken!
Een goede voorzitter is naar mijn idee niet iemand die de agendapunten afvinkt, maar iemand die zorgt dat iedereen bijdraagt. In die zin kan er aan de meest overlegvormen nog veel verbeteren!
Plezier en succes daarbij!
Peter Dijkstra
Peter werkt sinds de oprichting in 2007 met veel plezier als Consultant voor LEKZ.
